وقتی مهارت، مسیر زندگی را می‌سازد
به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی«بلاغ» هفته ملی مهارت فرصتی است تا به اهمیت آموزش مهارت‌های فنی و حرفه‌ای، جایگاه ارزشمند مربیان و نقش نیروی کار ماهر در توسعه کشور بیشتر توجه کنیم.
در این راستا گفتگویی با کامیار صادقی، مربی بین‌المللی و نخبه سازمان آموزش فنی و حرفه‌ای، انجام دادیم تا از زبان او بیشتر درباره اهمیت مهارت‌آموزی، چالش‌ها و راهکارهای پیش‌رو بشنویم.
لطفاً خودتان را برای مخاطبان معرفی کنید و درباره تجربیات‌تان بگویید.
کامیار صادقی هستم، مربی سازمان آموزش فنی و حرفه‌ای از سال ۸۶ تاکنون. مدیر المپیاد جوش کشور بودم و ۱۱ دوره در المپیاد جهانی شرکت کردم. همچنین چهار دوره طراح پروژه المپیاد جهانی بودم. شاگردانم توانسته‌اند تعداد زیادی مدال رنگی از مسابقات جهانی کسب کنند.
در آخرین مسابقه‌ای که در آذرماه سال گذشته شرکت کردیم، مدال طلای رشته فینیش پروداکت ولدینگ یا جوشکاری محصول نهایی کسب شد؛ هم خودم و هم شاگردم مدال طلا گرفتیم.
تجربه جهانی شما خیلی قابل توجه است. با توجه به این حضور بین‌المللی، به نظر شما مهم‌ترین چالش فعلی در حوزه نیروی کار چیست؟
مشکل اصلی که در دنیا وجود دارد بحران جهانی نیروی کار است. در طول سال‌ها که در مسابقات جهانی شرکت کرده‌ام، با کارشناسان کشورهای مختلف از جمله کره جنوبی، ترکیه و روسیه در ارتباط بوده‌ام. همه این کشورها شدیداً به نیروی کار ماهر نیاز دارند. مثلاً کره جنوبی ۳۰۰۰ جوشکار نیاز دارد. اگر همین الان ۱۰۰ جوشکار به من معرفی کنید، می‌توانم در همان شهر آن‌ها را مشغول کار کنم.
یعنی مشکل ما نیروی کار نیست؟
مشکل اصلی اتلاف وقت و هدر رفتن انرژی است. زمان گران‌ترین سرمایه هر انسان است و متأسفانه ما بلد نیستیم زمان‌مان را به درستی مدیریت کنیم. بچه‌های ما روزانه ۲۴ ساعت دارند؛ اگر فقط هشت ساعت آن را به درس و تحصیل اختصاص دهند، نتیجه بهتری می‌گیریم. اما هیچ برنامه‌ریزی برای مهارت‌آموزی آن‌ها وجود ندارد.
پس چه راهکاری پیشنهاد می‌کنید؟
به نظرم باید از همان زمان اضافی که نوجوانان و جوانان دارند، چهار ساعت را برای یادگیری مهارت اختصاص دهند. ورزش، هنر یا هر علاقه دیگر خوب است، ولی یک مهارت که بتواند درآمدزایی کند و مستقل‌شان کند، مهم‌تر است. ما در مدارس و دانشگاه‌ها مهارت زندگی و کسب‌وکار را آموزش نمی‌دهیم، فقط علوم نظری می‌دهیم.
اشاره کردید که حتی پزشکانی هم آمده‌اند برای یادگیری مهارت جوشکاری، چرا این اتفاق می‌افتد؟
دقیقاً. حتی پزشکانی که مطب دارند و در ایران کار می‌کنند، برای مهاجرت به کشورهای دیگر مجبورند مهارتی مثل جوشکاری یاد بگیرند چون در آنجا حقوق خوبی می‌دهند. یعنی اگر ما در ایران بتوانیم به جوانان فرصت بدهیم که مهارت یاد بگیرند، نه تنها نیازی به مهاجرت نیست بلکه می‌توانیم نیروی کار ماهر صادراتی داشته باشیم که ارزآوری کند.
پس چه راهکاری پیشنهاد می‌کنید؟
به نظرم باید از همان زمان اضافی که نوجوانان و جوانان دارند، چهار ساعت را برای یادگیری مهارت اختصاص دهند. ورزش، هنر یا هر علاقه دیگر خوب است، ولی یک مهارت که بتواند درآمدزایی کند و مستقل‌شان کند، مهم‌تر است. ما در مدارس و دانشگاه‌ها مهارت زندگی و کسب‌وکار را آموزش نمی‌دهیم، فقط علوم نظری می‌دهیم.
اشاره کردید که حتی پزشکانی هم آمده‌اند برای یادگیری مهارت جوشکاری، چرا این اتفاق می‌افتد؟
دقیقاً. حتی پزشکانی که مطب دارند و در ایران کار می‌کنند، برای مهاجرت به کشورهای دیگر مجبورند مهارتی مثل جوشکاری یاد بگیرند چون در آنجا حقوق خوبی می‌دهند. یعنی اگر ما در ایران بتوانیم به جوانان فرصت بدهیم که مهارت یاد بگیرند، نه تنها نیازی به مهاجرت نیست بلکه می‌توانیم نیروی کار ماهر صادراتی داشته باشیم که ارزآوری کند.
به نظر شما نقش خانواده‌ها و جامعه در این زمینه چیست؟
خانواده‌ها باید بچه‌ها را به سمت یادگیری مهارت‌ها هدایت کنند. آن هشت ساعت بیکاری را باید برنامه‌ریزی کنند. من به فرزندم که دانشجوست از همان سال دوم دانشگاه هیچ وقت پول ندادم، چون مسیر مهارتی برایش مشخص کرده‌ام و خودش مستقل است. حتی وقتی من به مشکل مالی می‌خورم، او به من کمک می‌کند.
آموزش مهارت‌ها به چه شکل باید باشد؟
آموزش‌های ما هنوز سنتی است. دنیا امروز از واقعیت مجازی و واقعیت افزوده در آموزش استفاده می‌کند. مثلاً ما دستگاه سیمولاتور جوشکاری آوردیم که هم مصرف انرژی پایین دارد، هم خطر کمتری دارد و هم یادگیری را سریع‌تر می‌کند. باید آموزش‌ها را به روز کنیم و دوره‌های کوتاه‌مدت تعریف کنیم؛ مثلاً یک روزه یا سه ماهه. همچنین باید از روز اول انگیزه و مسیر شغلی را به شاگرد نشان دهیم.
نکته پایانی؟
روح پدرم همیشه به من می‌گفت «فرزند مرا هیچ نیاموز جز عشق». اگر عشق و علاقه به یادگیری در شاگرد ایجاد کنیم، موفق می‌شود. من بسیاری از جوانان را دیدم که مسیر زندگی‌شان عوض شده و الان با مهارت خود پول خوبی در می‌آورند و خانواده‌هایشان را حمایت می‌کنند. ما باید این فرهنگ مهارت‌آموزی را در کشور نهادینه کنیم و نگاه‌ها را عوض کنیم.
به گزارش بلاغ، مهارت‌ها نقش کلیدی در شکل‌دهی مسیر زندگی دارند و با یادگیری و تقویت مهارت‌ها، می‌توانیم مسیر روشن‌تر و هدفمندتری برای خود بسازیم و زندگی‌مان را به سوی موفقیت هدایت کنیم.
انتهای خبر/
ارسال دیدگاه
مجموع دیدگاهها : 0در انتظار بررسی : 0انتشار یافته : 0